“En als huiswerk voor de volgende bijeenkomst wil ik jullie vragen om te gaan douchen met yoghurt”.
En toen viel het even stil. Een paar seconden maar. Maar hoogstwaarschijnlijk waren dit de meest interessante seconden van de hele trainingsdag. Ik scande het gezicht van onze ACT-trainer, om te zien of er ergens een spiertje trilde, een mondhoek krulde of een oog door haar twinkeling verried dat dit om een grap ging. Maar ze bleef ons even vriendelijk en welwillend aankijken als daarvoor. Hooguit liet ze wat nieuwsgierigheid doorschemeren, over hoe wij deze huiswerkopdracht incasseerden.
Mijn buurvrouw verbrak als eerste de stilte. “Ja dáág, No Way. Ga ik dus echt niet doen”, poneerde zij stevig. Wat instemmend gemompel klonk van de overkant van de kring. “Mag het ook vanilleyoghurt zijn?” vroeg een andere cursist. “Dat vind ik veel lekkerder”. “Ik zet wel een bakje yoghurt naast me op de grond” zei een ander, “dan douche ik ook met yoghurt.”
“Het doel van het huiswerk is om te observeren wat jouw verstand doet, op het moment dat jij in een onaangename situatie terecht komt” vervolgde de trainer. “Welke stemmen laten zich dan horen? Door wie laat jij je leiden op zo’n moment? Heb je de bereidheid, om het moment gewoon maar te ervaren?”
Bij mij was de babbelbox inmiddels volledig los gegaan. “Ha leuk!” riep mijn stoere stem, die wel van wat provocerende acties hield. Zij verheugde zich vooral op de reactie van mijn pubers, die zich hoogstwaarschijnlijk rot zouden schamen om hun ackward-moeder die weer eens aan zo’n vage training mee deed. “Je moet er dan wel aan denken dat je die yoghurt een paar uur van te voren al uit de koelkast haalt, zodat ze wat minder koud is” zei mijn zorgzame stem, met het pragmatisme dat haar eigen is. “Je zou hier ook een filmpje van kunnen maken voor op social media” zei de PR-vrouw in mijn hoofd. “Dat trekt vast veel kijkers”. En toen deze stemmen hun zegje hadden gedaan, hoorde ik ook nog een bezorgd klein meisje wat bescheiden bedenkingen fluisteren: “Zou dat niet enorm stinken, die yoghurt? Krijg je dat nog wel uit je haren gewassen?”
Eenmaal thuis vertelde ik mijn huiswerkopdracht aan mijn gezin. De gehoopte reactie van mijn pubers bleef helaas uit. Dit plan was blijkbaar zo ‘beyond the limits’ dat het de moeite van het reageren niet eens waard was. “Sommige zaken kun je maar beter compleet negeren”, zag ik ze denken.
Mijn mans reactie was meer primair van aard: “Wat een voedselverspilling!” riep hij uit. En toen ik dat argument lacherig terzijde schoof, vervolgde hij: “Als je dit dan echt moet doen, neem dan dat pak sojayoghurt uit de koelkast. Dat is al over de datum, dus dat zouden we toch weggooien”.
De volgende dag stond ik gewapend met mijn yoghurt in de badkamer. Biologische yoghurt was het geworden, want die koeien hoefden niet de dupe te zijn van mijn verlangen naar zelfontplooiing. Het idee van de overjarige sojayoghurt was door de voltallige babbelbox af geserveerd, nadat bleek dat er al wat voorzichtige beginselen van schimmel zichtbaar waren.
Mijn zorgzame stem had gezorgd voor een behaaglijke temperatuur in de badkamer, en ze had ook vast een grote handdoek klaargelegd. Mijn PR-dame was nog in conclaaf met mijn stoere stem, over de vraag of de handeling mét of zonder bikini moest worden uitgevoerd. Toen ik bijna onder de douche wilde stappen, liet het bezorgde meisje haar bescheiden toon voor wat die was, en tetterde haar boodschap de wereld in. “Stop! Doe het niet! Het slaat nergens op! Het stikt, het is koud en je staat compleet voor gek!”
Oeps. Bedremmeld bleef ik staan. Die ging zelden zo tekeer, dit was vast een héél belangrijke boodschap. Laat ik er maar gewoon mee kappen. Ik snap de bedoeling van deze opdracht ook zo wel. Maar zo gemakkelijk kwam ik er niet onderuit. Dit keer was het mijn man – gewapend met het fototoestel – die me het laatste zetje gaf. “Schiet op, stap die douche in, ik heb geen uren de tijd”.
En zo stond ik even later onder een koude straal zure yoghurt. Het stonk. Het kleefde. Het was koud. Maar op een vreemde manier was het ook lekker. Ik voelde me stoer. Vies. Belachelijk. En onoverwinnelijk tegelijk. Ik had het gewoon ervaren, dat douchen met yoghurt. Biologische yoghurt, dat dan weer wel.
Opmerkingen